De klimaatrapportagewetten van Californië: een e-book voor bedrijven

Het Climate Accountability Package van Californië is een reeks klimaatkennisgevingswetten die duizenden bedrijven die zakendoen in Californië verplichten om hun koolstofemissies — scope 1, 2 en 3 — en klimaatgerelateerde financiële risico's te rapporteren. Deze wetten omvatten:

• SB 253: De Climate Corporate Data Accountability Act (CCDAA)
• SB 261: De Climate-Related Financial Risk Act (CRFRA)
• SB 219: Wijzigingen in de klimaatkennisgevingswetten van Californië

De Franchise Tax Board of California vindt dat bedrijven 'zakendoen' als ze aan een van de volgende criteria voldoen:

• Ze nemen deel aan een transactie met het oog op financieel gewin binnen Californië
• Ze zijn georganiseerd of commercieel gevestigd in Californië
• De verkoop, het onroerend goed of de loonlijst in Californië overschrijden de vastgestelde bedragen

De CCDAA, die in oktober 2023 werd ondertekend, is de klimaatrapportagewet van Californië die duizenden bedrijven die zakendoen in Californië verplicht om hun koolstofemissies te rapporteren.

De emissierapportagevereisten van de CCDAA zijn van toepassing op grote publieke en private Amerikaanse entiteiten met een omzet van meer dan $ 1 miljard die zakendoen in de staat Californië. Naar schatting is de CCDAA rechtstreeks van toepassing op meer dan 5.000 publieke en private bedrijven. Tal van kleinere bedrijven ondervinden waarschijnlijk indirect de gevolgen van de opname van scope 3-emissies, of indirecte emissies, in de wet.

Emissierapportagevereisten voor de CCDAA-uitrol tussen 2026 en 2030: De CCDAA vereist dat zowel publieke als private Amerikaanse bedrijven die actief zijn in Californië en een omzet van meer dan $ 1 miljard hebben hun uitstoot van broeikasgassen openbaar maken.​​Deze rapporten moeten scope 1-, 2- en 3-emissies bevatten. Ze moeten ook worden geverifieerd door een derde partij en worden opgeslagen op een toegankelijk digitaal platform onder toezicht van de California State Air Resources Board (CARB). Dit openbare register zal gemakkelijk toegankelijk en doorzoekbaar zijn, zodat gebruikers de rapportage van specifieke entiteiten kunnen bekijken en relevante data kunnen analyseren.

Scope 1: Directe emissies van activiteiten van het bedrijf, zoals de verbranding van brandstof door gasgestookte ketels of dieselgeneratoren op de locatie, en emissies die worden geproduceerd door voertuigen die het eigendom zijn van het bedrijf. 

Scope 2: Emissies afkomstig van de opwekking van gekochte of verworven elektriciteit, stoom, warmte of koeling die door de rapporterende onderneming wordt verbruikt, maar elders wordt opgewekt, zoals een elektriciteitscentrale. 

Scope 3: Indirecte emissies van alle andere bronnen in de supplychain van het bedrijf, inclusief woon-werkverkeer van medewerkers, zakenreizen, gekochte goederen en services, grondstoffen en distributie.

Beperkte derdenzekerheid voor scope 1- en 2-emissies zal vanaf 2026 vereist zijn voor bedrijven die onder de CCDAA vallen. In 2030 wordt dit uitgebreid naar een redelijke mate van zekerheid voor scope 1 en 2. Scope 3-data zullen in 2027 door de CARB worden beoordeeld en vervolgens zal in 2030 de beperkte zekerheid voor de kennisgeving over scope 3-emissies beginnen.

Beperkte zekerheid: het audit- en evaluatieproces van een derde partij onderzoekt de bestaande controles en processen, maar niet in dezelfde mate als bij een redelijke mate van zekerheid.

Redelijke mate van zekerheid: het audit- en evaluatieproces is uitgebreider en wijst op een grotere betrouwbaarheid van de duurzaamheidsdata en -rapportage.

Bedrijven die niet voldoen aan de emissierapportagevereisten van de CCDAA kunnen civielrechtelijke boetes krijgen tot $ 500.000 per jaar. ​​Boetes voor scope 3-rapportage, die over het algemeen de meest complexe scope is om over te rapporteren, zullen alleen worden toegepast op bedrijven die geen informatie indienen. Bedrijven zullen niet worden geconfronteerd met administratieve boetes voor onjuistheden rond de kennisgeving over scope 3-emissies die "met een redelijke basis en te goeder trouw zijn gerapporteerd."

Hoewel de emissierapportagevereisten van de CCDAA niet direct van toepassing zijn op bedrijven met een omzet van minder dan $ 1 miljard, zal dit waarschijnlijk de vraag naar hun scope 1- en 2-rapportage doen toenemen. Dit komt door de opname van scope 3-data in de vereisten van de CCDAA. Scope 3-emissies omvatten emissies die afkomstig zijn van leveranciers, distributeurs, partners en klanten. Dit betekent dat grote bedrijven die onderhevig zijn aan de CCDAA deze data kunnen opvragen bij hun kleinere partners en leveranciers. Naast het identificeren van deze klimaatgerelateerde financiële risico's zullen bedrijven ook strategieën moeten vaststellen om deze aan te pakken of te beperken.

De CRFRA, die in oktober 2023 werd ondertekend, is de klimaatrapportagewet van Californië die duizenden bedrijven die zakendoen in Californië verplicht om hun klimaatgerelateerde financiële risico's te rapporteren, evenals de maatregelen die ze nemen om deze risico's te beperken.

Naar schatting is de wet van toepassing op meer dan 10.000 publieke en private bedrijven. De CFRA is van toepassing op Amerikaanse bedrijven die zakendoen in Californië en een totale jaaromzet hebben van ten minste $ 500 miljoen. Omdat deze drempel lager is dan de emissierapportagevereisten van de CCDAA zullen sommige bedrijven alleen moeten voldoen aan de klimaatgerelateerde financiële risicovereisten, terwijl andere aan beide moeten voldoen.

Amerikaanse entiteiten met een jaaromzet van meer dan $ 500 miljoen die in Californië actief zijn, zullen ook tweejaarlijkse rapporten moeten opstellen waarin klimaatgerelateerde financiële risico's worden geschetst in overeenstemming met de aanbevelingen van het Task Force on Climate-Related Financial Disclosure (TCFD) -framework. Zij zullen ook verplicht zijn hun mitigatiestrategieën op te nemen om de klimaatgerelateerde financiële risico's die in die verslagen worden vermeld, te verminderen en zich eraan aan te passen.

Bovendien moeten getroffen entiteiten hun rapporten openbaar maken op hun websites. Na de publicatie van deze rapporten zal de CARB samenwerken met een non-profit organisatie voor klimaatrapportage om een groter tweejaarlijks openbaar rapport op te stellen over de openbaarmakingen die in die periode zijn ingediend. In dit grotere rapport zullen ze ook eventuele ontoereikende of onvoldoende ingediende meldingen identificeren.

De CRFRA definieert klimaatgerelateerd financieel risico als "materieel risico van schade aan onmiddellijke en langetermijn financiële resultaten als gevolg van fysieke en transitierisico's, met inbegrip van, maar niet beperkt tot, risico's voor bedrijfsactiviteiten, levering van goederen en services, supplychains, gezondheid en veiligheid van medewerkers, kapitaal- en financiële investeringen, institutionele investeringen, financiële draagkracht van ontvangers en kredietnemers van leningen, aandeelhouderswaarde, consumentenvraag en financiële markten en economische gezondheid."

Naast het identificeren van deze klimaatgerelateerde financiële risico's moeten bedrijven ook strategieën vaststellen om deze aan te pakken of te beperken.

Bedrijven die volgens de staatsoverheid niet voldoen aan de rapportagevereisten van de CRFRA krijgen boetes tot $ 50.000 per rapportagejaar.

In september 2024 werden de CCDAA en CRFRA gewijzigd door middel van SB 219 , met de titel 'Broeikasgassen: bedrijfsverantwoordelijkheid voor het klimaat: klimaatgerelateerd financieel risico'.

Onder SB 219 houden de wijzigingen in de CCDAA en CRFRA voornamelijk verband met de afronding van de klimaatkennisgevingsregels door de California State Air Resources Board (CARB). Kortom: 

• CARB heeft zes maanden extra gekregen om de kennisgevingsregels af te ronden.
• Rapportagekosten zijn afgeschaft en bedrijven kunnen de rapportage consolideren op het niveau van het moederbedrijf. 
• CARB bepaalt de timing voor bedrijven om scope 3-emissies te rapporteren. In de oorspronkelijke wet was scope 3-emissierapportage vereist 180 dagen na het indienen van scope 1- en 2-emissiedata.

Het is van cruciaal belang dat bedrijven zich realiseren dat hoewel de wijzigingen van SB 219 extra tijd bieden aan CARB, de oorspronkelijke tijdlijn voor de rapportage hetzelfde blijft. Dit betekent dat de betreffende bedrijven waarschijnlijk minder tijd zullen hebben dan aanvankelijk verwacht om hun rapportages voor te bereiden en vanaf 2026 nog steeds moeten rapporteren

De VCMDA, ook bekend als AB 1305, is een afzonderlijke wet in de staat Californië die bedrijven die vrijwillige koolstofcompensaties (voluntary carbon offsets of VCO's) in de staat Californië op de markt brengen, verkopen en/of kopen verplicht om belangrijke informatie te rapporteren. Deze wet, die eveneens in oktober 2023 werd aangenomen, wordt vaak genoemd als onderdeel van de klimaatkennisgevingswetten van Californië.

Hoewel het niet noodzakelijkerwijs deel uitmaakt van het Climate Accountability Package van Californië, werd de VCMDA ook gewijzigd via SB 219 en wordt het beschouwd als een belangrijke klimaatrapportagewet in de VS. De wet heeft gevolgen voor openbare en particuliere bedrijven die actief zijn in Californië en heeft geen jaarlijkse omzetvereisten. Daarmee is het een vergaande rapportageverplichting waarop de betreffende bedrijven zich nu al moeten voorbereiden.

De klimaatkennisgevingsregel van de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC), die in maart 2024 werd aangekondigd, bevat belangrijke verschillen met de Californische klimaatkennisgevingswetten. In tegenstelling tot het Climate Accountability Package van Californië vereist de klimaatkennisgevingsregel van de SEC alleen kennisgeving over scope 1 en 2 (indien relevant), en geen scope 3-emissierapportage. Het Climate Accountability Package van Californië is van toepassing op zowel publieke als particuliere bedrijven die actief zijn in Californië boven een bepaalde omzetdrempel, terwijl de SEC-regel alleen van toepassing is op beursgenoteerde bedrijven. De klimaatkennisgevingsregel van de SEC maakt ook gebruik van de definitie van relevantie van het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, die voornamelijk gericht is op de gevolgen voor het bedrijf en uiteindelijk op informatie die van belang zou zijn voor beleggers. De Californische klimaatkennisgevingswetten vereisen kennisgeving ongeacht de relevantie, in tegenstelling tot de regel van de SEC.